Category Archives: ชีวิตและผู้คน

สัปดาห์นี้หยุด 3 วัน ตั้งแต่วันศุกร์ที่เป็นวันมาฆะบูชา ยาวมาเสาร์-อาทิตย์ ผมนั่งดูทวิตเตอร์มีรายงานว่ารถติดมาตั้งแต่เย็นวันพฤหัสแล้ว คนมากมายหนีออกจากกรุงเทพฯ ไปต่างจังหวัด ส่วนคนต่างจังหวัดเองบ้างก็หนีไปเที่ยวที่อื่น เพราะเบื่อหน่ายสภาพบ้านเมืองที่ไร้ขื่อไร้แป แย่งชิงอำนาจกันปานสุนัขแย่งอาจม

ผมเขียนบล็อกมาตั้งแต่ปี 2006 สิ่งหนึ่งที่อยู่ควบคู่กับบล็อกผมมาโดยตลอด คือการที่ไม่ค่อยจะมีรูปภาพประกอบเรื่องราวสักเท่าไร แม้แต่ใน facebook และทวิตเตอร์ก็เป็นเหมือนกัน ในช่วงที่เขานิยมถ่ายภาพอาหารเอามาแชร์กันบน facebook บนทวิตเตอร์ ผมก็ไม่เคยจะมีรูปอาหารอะไรมาแชร์กับเขาบ้างเลยสักรูปเดียว จนเพื่อนๆหลายคนอดถามไม่ได้ว่า “มึงไม่มีกล้อง หรือไม่มีจะกิน?”

เวบนี้ครั้งหนึ่งเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ผมจดโดเมนและทำเวบเอาไว้เดโมให้ลูกค้าดู แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้เอาไปทำอะไร พอครบปีก็ไม่ต่ออายุอีก เพราะไม่รู้ว่าจะต่อเอาไปทำเวบอะไร แต่หลังจากที่ไม่ต่ออายุโดเมน ก็รู้สึกเสียดายทั้งโลโก้ ทั้ง Facebook Page และ Twitter รวมถึงระบบที่เชื่อมต่อสิ่งต่างๆ เข้าด้วยกัน แต่ก็แค่เสียดาย เพราะคิดไม่ออกว่าจะเอาไปทำอะไร ก็ปล่อยมันทิ้งร้างไปอีกเป็นปี

เพียงเพื่อฆ่าหนูร้ายในห้องหับ เจ้าถึงกับเผาเรือนที่อาศัย เพียงเพื่อตามคว้าดาวที่แสนไกล เจ้าเหยียบไปบนต้นข้าวที่เจ้ากิน

พอใกล้สิ้นปี ผมจะได้รับโบรชัวร์สินค้าลดราคามากมายเป็นประจำ บรรดาสินค้ามากมายที่มี ผมมักจะเปิดไปดูเครื่องใช้ไฟฟ้าก่อนเสมอ ไม่ใช่ว่าอยากจะได้อะไรเป็นพิเศษ เพียงแต่ความสนใจของผม มันไม่ได้อยู่ที่พวกของกิน หรือน้ำยารีดผ้า แต่ละปีที่ผ่านไป เครื่องใช้ไฟฟ้านับวันจะยิ่งถูกลง แต่มีคุณสมบัติต่างๆ มากขึ้น ทำได้สารพัดอย่าง

การเดินทางของตาแก่คนนี้มาจนค่อนทางแล้ว ความพยายามทุกอย่างถูกนำมาใช้จนหมดสิ้น บางครั้งอยากตัดใจ ทำสิ่งที่เห็นแก่ตัวเสียบ้าง แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ภาระหน้าที่ที่ต้องทำ หากไม่ทำแล้วใครจะทำ จะมีใครทำแทนได้ นอกจากตัวเราเอง ได้แต่มองดู และก้มหน้าทำหน้าที่ของตัว ไม่มีคำตัดพ้อ ไม่มีคำต่อว่า เพียงแต่ วันหนึ่งเมื่อต้องพักไปตลอดกาล คงต้องปล่อยเป็นหน้าที่ของชะตากรรม

ฝนเริ่มตกห่างออกไปทุกที ลมเหนือเรื่มพัดแรงขึ้น ต้นข้าวในทุ่งนาตั้งท้องออกรวงให้เห็น สัญญาณแห่งหน้าหนาวส่งมาถึง แม้ความเย็นของอากาศจะยังมาไม่ถึงก็ตาม ต้นไม้หลายต้นเริ่มเปลี่ยนสีใบออกเหลือง เตรียมสลัดใบรับความแล้ง ธรรมชาติเตรียมตัวรับความเปลี่ยนแปลง คงมีแต่ผู้คนที่ยังตั้งอยู่บนความประมาท