รัตติกาล

ยามค่ำคืนผืนฟ้าพราวพร่าง กระจ่างด้วยจันทรา
ดาวขับเดือนเคลื่อนคล้อยลอยมา ไร้เมฆาบดบัง

เสียงขลุ่ยครวญหวนวิเวกแว่ว ดังแผ่วๆน่าฟัง
คล้ายคนคร่ำครวญหวนกระซิบสั่ง บอกความหลังผ่านมา
เสียงสะอื้นฝืนระทมสั่น ใจนั้นสะท้านชา
หยดน้ำตาหยาดปราย

รัตติกาลค่อยผ่านพ้นไป แสงแดดไล่มืดสลาย
ฟ้าอาบทองเมฆท่องทอประกาย อาทิตยฺฉายสาดแสงมา

ชีวิตผันไปตามชะตา…