ตอนนี้ตะขบที่ผมลักลอบปลูกไว้ สูงใหญ่เกินหลังคาไปมากแล้ว ทั้งยังเริ่มออกดอกออกผล เริ่มเห็นสีแดงไปทั่วทั้งต้น ความยากลำบากในการลักลอบปลูก รวมถึงกว่าตะขบแต่ละลูกจะรอดพ้นปากเหยี่ยวปากกา ออกมาให้กินได้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่พอตาแก่คนนี้ไปยักแย่ยักยันเก็บเอามาขาย กลับถูกกดราคาอย่างน่าใจหาย อ้างว่าเศรษฐกิจโลกไม่ดีบ้างล่ะ ไม่เป็นที่นิยมบ้างล่ะ มีผลไม้ทางเลือกอื่นบ้างล่ะ แถมยังว่าที่ผมเรียกราคามันสูงเกินจริงไป มีที่ไหนตะขบโลละสองร้อยบาท
ตาแก่อย่างผมถึงจะแก่ แต่ก็ไม่ได้โง่นะ อาจจะปากหมาบ้างพอเป็นกระสายยา ผมรู้ว่า ตะขบเป็นผลไม้ที่มีคุณค่าทางอาหารสูง ให้พลังงานถึง 97 กิโลแคลอรี่ต่อ 100 กรัม มีโปแตสเซี่ยมสูงถึง 773 มิลลิกรัม มีใยอาหารสูงถึง 6.3 กรัม เห็นไหมว่าตะขบมีคุณค่ามากแค่ไหน เทียบกับผลไม้กะโหลกกะลาอะไรจากเมืองนอก ตะขบผมดีกว่าเยอะ แล้วทำไมจะมาให้ราคาผมแค่นี้ ผมว่ามันเอาเปรียบเกษตรกรชัดๆ
รัฐบาลต้องประกันราคาตะขบให้ผม เพราะประเทศเราสามารถกำหนดราคาตะขบโลกได้ ทันทีที่ส่งออกเราจะครองส่วนแบ่งการตลาดเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะไม่เห็นประเทศไหนคิดจะผลิตตะขบแข่งกับเรา ดังนั้นเรื่องราคาตลาดโลก ไม่เห็นน่าจะเป็นห่วงตรงไหน แล้วทำไมจะประกันราคาให้ผมไม่ได้
ส่วนที่ว่าผู้คนไม่นิยมกินตะขบ ผู้คนมีทางเลือกไปกินผลไม้อย่างอื่น ยิ่งถ้าราคาโลละหลายร้อยอย่างที่ผมขอ ใครจะมาซื้อ อันนี้ไม่ใช่ความผิดของผม เป็นเรื่องของผู้มีอำนาจที่ต้องไปหาทางโปรโมท สร้างความนิยม หาตลาดเอาเอง เกษตรกรตัวเล็กๆ อย่างผมจะไปทำอะไรได้ แค่ผลิตออกมาก็เลือดตาแทบกระเด็นแล้ว ไปหาทางขายกันเอาเอง ผมไม่เกี่ยว ผมไม่มีอำนาจ ผมจะเอาโลละสองร้อย
นี่ผมไม่ได้ขู่นะ ถ้าไม่ได้ราคาโลละสองร้อย ผมจะรวบรวมเกษตรกรที่ปลูกตะขบทั่วราชอาณาจักร ก่อม็อบตะขบ ผมจะปิดถนน ปิดทางรถไฟ ปิดคลอง ปิดแม่น้ำ ปิดแม้กระทั่งส้วมสาธารณะทุกที่ ปล่อยลูกโป่ง โคมลอย บั้งไฟแสน เอาให้ประเทศเป็นอัมพาตกันไปเลย ส่วนคนที่เดือดร้อนก็ต้องเห็นใจผม ผมเป็นแค่เกษตรกรตัวเล็กๆ ทำมาหากินทุกข์ยากมาทั้งชีวิต ท่านเดือดร้อนนิดๆหน่อยๆ แค่ข้าวของส่งไม่ได้ ธุรกิจฉิบหาย พ่อตายเพราะไม่มีทางไปโรงพยาบาล แม่พิการเพราะไม่มียาไปขายอันนี้ถือว่าต้องเสียสละเพื่อประเทศชาติ เพื่อเกษตรกรของชาติตัวเล็กๆ อย่างผม ทนๆ กันไปเหอะครับ
แต่ถ้าทนกันไม่ไหวก็ต้องช่วยผม ไปกดดันรัฐบาลให้ประกันราคาตะขบของผมที่สองร้อยบาท แค่นั้นพวกผมก็เลิกแล้วครับ พวกผมมันแค่เกษตรกรตัวเล็กๆแค่นั้นเอง เห็นไหมทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของผม ทีพืชอื่นยังประกันราคาให้ได้ แล้วตะขบของผมทำไมจะประกันราคาให้บ้างไม่ได้
อ้อ.. คุยแค่นี้ก่อนนะครับ ลูกๆหลานๆมาตามไปอาบน้ำแล้ว เอาไว้ถ้าวันหลังผมยังจำได้ว่าผมพูดไว้ว่าอะไร แล้วจะมาคุยต่อ วันนี้ไปอาบน้ำก่อน ไม่รู้ใครมาขี้ทิ้งไว้ มือไม้ผมเลอะไปหมดได้ไงก็ไม่รู้ ข้าวก็ยังไม่ได้กิน แล้วจานข้าวใครกินก็ไม่หมดวางอยู่ข้างๆนี่.. ไปล่ะครับ
ดีคับดี