ค่ำคืน… เหงาใจ
ดาวแสนไกลเป็นเพื่อน
สิ่งเคยหวังก็กลับกลายลบเลือน
เหมือนเมฆเคลื่อนผ่านลอยไป
คิดถึง… ใครสักคน
จนต้องแอบร้องไห้
วันเวลาหากหวนทวนย้อนได้
คงไม่ไกลไปจากกัน
คืนค่ำนี้ฉันดายเดียว มีจันทร์เรียวบนนภา ซับน้ำตาให้ฉัน
เฝ้าคิดถึงคนแสนไกล จะอยู่ไหนใจยังมั่น
แม้คืนวัน ดังฝันเลือนราง
เถอะนะ… จะทน
แม้ไร้คนเคียงข้าง
ทนต่อไป กับใจที่อ้างว้าง
กับเงาร่างของเธอ
สหัสเดชะ,2529
Reblogged this on เด็กน่ารัก deknaruk and commented:
เขียนดีมากๆๆเลยคะ