ยามค่ำคืนฝืนมองท้องนภา ม่านน้ำตาบังดาวราวมืดมน
ดื่มเหล้าเมามาย เศร้าใจสุดทน
กลางผู้คนแล้วเธออยู่หนใด
เคยร่วมกันฟาดฟันอุปสรรค เอาความรักหลอมรวมสองดวงใจ
เมฆครึ้มบังจันทร์ ฉันรันทดใจ
เธอจากไปเมื่อใดจึงกลับมา
โลกหมุนเวียนไม่เปลี่ยนหัวใจ ยังมั่นในรักเธอเรื่อยมา
ถึงแม้เธอไม่หวนคืนมา ในอุรามั่นรักเพียงเธอ
คงตรอมตรมระทมกับน้ำตา ใจเจ็บชาแสนเศร้าเฝ้าละเมอ
วอนขอดวงจันทร์ให้ฉันและเธอ
เพียงได้เจอในฝันฉันพอใจ
สหัสเดชะ
2522