พายุวน ฝนพรำ น้ำนอง กลางฟ้าร้อง เสียงก้องดวงใจ
เขาบุกไป ดูคล้ายมังกรเที่ยวท่องพสุธา
ดาบวามวาว ใสราวเมฆา เหยี่ยวถลา ปักษาโบยบิน
ร่อนเหนือดิน พยัคฆ์ดุจติดปีกบินเข้ามา
กล้าแกร่ง ว่องไว ดุจประกายไฟสายฟ้าช้ากว่า
เลือดนอง พสุธา หมอกเมฆาคลุมฝุ่นรุมประดัง
โลหิตสาดร่างขาดกระเด็นหยดเลือดนั้นเต้นเปี่ยมด้วยพลัง ยังประกาย
หงส์ร่อนบิน เสียงพิณพร่างพราย หมอกสลายค่อยคลายมืดมน
ฟ้าเบื้องบน เมฆฝนพยับพยนโหมมา
ปลายกระบี่ชีวีลับลา พร่างนภา ดาราประกาย
เดือนส่องฉาย ชีวิตคงต้องเดียวดายตลอดไป …ไม่แปร