พรุ่งนี้ผมก็ต้องเดินทางเข้ากรุงเทพฯอีกแล้ว แฟนๆตาแก่คนนี้คงจำได้ เมื่อหกเจ็ดปีก่อน ผมเคยเขียนเรื่องเข้ากรุงให้อ่านกัน คราวนั้นวุ่นวายขายกะปิมาก แถมยังอยู่นานเสียอีกด้วย คราวนี้จะวุ่นวายหรือไม่ยังไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ๆ คงต้องอยู่เป็นสิบวันล่ะครับ
อย่างที่รู้กันดีว่า ตาแก่คนนี้เกลียดการเข้ากรุงเทพฯอย่างเอาเป็นเอาตาย ทั้งๆที่ทั้งเกิดทั้งโตในกรุง แต่ถึงวันนี้ การจะเอาผมกลับเข้าไปอยู่ในกรุงเทพฯเหมือนเมื่อก่อน คงต้องต่อยกันสักยกสองยกล่ะครับ
แต่ไม่ว่าจะเกลียดแค่ไหน ผมก็หนีมันไม่ได้ ก็ญาติพี่น้อง ลูกเต้า เขาอยู่กรุงเทพฯกันทุกคน ถ้าจะขนญาติทั้งหมดออกมาเยี่ยมผมที่บ้านนอก ผมเดินทางเข้ากรุงเอง มันดูจะง่ายกว่าและประหยัดกว่าเยอะเลย แต่ถึงรู้อย่างนี้ก็เถอะครับ ผมก็หาทางเลี่ยงหลบ ไม่ยอมเดินทางเกือบตลอดเวลาที่ทำได้ แต่มันก็มีวันที่เลี่ยงไม่ได้แบบนี้บ้างล่ะ
ผมเข้ากรุงครั้งนี้หลักๆก็ยังคงเป็นเรื่องงาน เรื่องธุระเหมือนทุกครั้ง แถมด้วยการแวะไปเยี่ยมน้องๆ หลานๆ ญาติทั้งหลาย ที่อาจจะลืมไปว่าตาแก่คนนี้ยังมีชีวิตอยู่ และครั้งนี้เล็งๆเอาไว้ว่าจะไปขึ้นรถไฟฟ้ากะเขาเสียหน่อย หวังว่าคงไม่พาเขาวุ่นวายกันไปหมดเหมือนเมื่อคราวไปขึ้น ปอพ ที่เคยเล่าให้ฟังไปแล้วนะครับ
แต่ไม่ว่าจะทะเล่อทะล่าอย่างไรก็เถอะครับ ครั้งนี้คงต้องระมัดระวังตัวมากกว่าครั้งก่อนๆ เพราะในกรุงเทพฯ ตอนนี้มันใกล้เคียงกรุงเบรุตเข้าไปทุกวัน ไปยืนโง่ๆ ก็อาจโดนระเบิดตาย หรือไปเดินหลงไปหลงมาอย่างที่เคยทำก็อาจโดนการ์ดลากไปกระทืบเอาได้ ฉะนั้น ครั้งนี้ตาแก่คนนี้จะไปไหน จะไปทำอะไร ต้องระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ
ยังไม่อยากไปตายแบบโง่ๆ น่ะครับ
แล้วอย่างนี้ จะให้ผมอยากกลับไปอยู่กรุงเทพฯได้ยังไงล่ะพระเดชพระคุณทั้งหลาย…