ในวันที่บางคนอยู่ในภาวะที่เลวร้ายที่สุด โลกใบนี้ก็ยังคงงดงามอยู่เช่นเดิม…
โลกเป็นเช่นนี้มาก่อนแสนนาน และจะยังเป็นเช่นนี้ต่อไป
แดดร้อน สายฝน ลมหนาว พาโลกผ่านเส้นทางกาลเวลา
เส้นทางที่บางคนร่วมเดินทางในบางช่วง
ที่เมื่อเทียบกับเส้นทางทั้งหมดแล้ว เส้นทางของคนเหลือเพียงจุดเล็กๆ เท่านั้น
จุดเล็กๆ ที่บางคนสุขล้นจนว่ามันสั้นไป
จุดเล็กๆ ที่บางคนดิ้นรนวันแล้ววันเล่า กว่าจะจบสิ้น
จุดเล็กๆ ที่บางคนไขว่คว้าทรัพย์สิน เงินทอง ชื่อเสียง หน้าตา ราวกับเป็นผู้อยู่จนนิรันดร์
จุดเล็กๆ ที่บางคนทิ้งความเป็นคน ทำทุกอย่างเพื่อตัวเองเท่านั้น
อาทิตย์ลับฟ้าในยามเย็น จะกลับหวนขึ้นมาใหม่ในตอนเช้า
แต่คนเราเมื่อลับลาไปแล้ว ไม่อาจหวนกลับมาอีก
เส้นทางกาลเวลาให้โอกาสเลือกเดินได้เพียงครั้งเดียว ไม่มีการแก้ตัว
เมื่อตัดสินใจสิ่งใด ก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา ไม่ว่าจะชอบหรือไม่
ไม่มีใครรู้เรื่องราวล่วงหน้า ไม่ว่าตัดสินใจเช่นไร ย่อมถูกต้องเสมอ
จุดเล็กๆ นับแสน นับล้าน บนเส้นทางกาลเวลา ทุกจุดล้วนมีคุณค่าเช่นเดียวกัน
คนก็คือคน คุณค่าไม่ใช่การมีตัวตนอยู่ แต่คุณค่าคือผลจากการกระทำ
ลำบากยากแค้น สนุกสุขสันติ์ ยิ่งใหญ่เทียมฟ้า หรือลีบเล็กไร้ค่า
สุดท้ายก็มาถึงจุดสิ้นสุดบนเส้นกาลเวลาเช่นกัน
…แต่โลกใบนี้ก็ยังคงงดงามอยู่เช่นเดิม