ผมเคยเล่าให้ฟังแล้วว่า ผมแอบลักลอบปลูกตะขบไว้หลายต้นที่หลังร้านของผม (ตะขบหลังร้าน) ที่ผมอาศัยเป็นเครื่องปรับอากาศให้ผ่านพ้นหน้าร้อนมาได้แบบทุรนทุรายน้อยหน่อย แต่หลังร้านผมไม่ได้มีแค่เรื่องต้นตะขบเท่านั้น มันยังมีเรื่องราวอื่นที่อยากจะเล่าให้ฟัง เอ้า! ล้อมวงเข้ามา ตาแก่คนนี้จะเริ่มเล่านิทานแล้ว
ตอนที่ผมโดนขอคืนพื้นที่ ต้องอพยพระหกระเหินมาตั้งรกรากที่ร้านนี้ ด้านข้างและด้านหลังของผม มันทุ่งนาดีๆนี่เอง ด้านข้างของร้าน เป็นทุ่งหญ้าที่บางครั้งผมก็ลงไปเก็บผักบุ้งที่ขึ้นเอง เอาไปฝากกระต่ายสองตัวของผม ถัดจากทุ่งหญ้าไปก็เป็นแนวยูคาลิปตัสที่ปลูกไว้ห่างๆ เลยไปจะเป็นแนวไผ่
พื้นที่ส่วนนี้เป็นพื้นที่รับน้ำ และทางผ่านของน้ำ เพื่อไปลงในลำรางธรรมชาติ แล้วออกไปยังคลอง เป็นที่อาศัยของกบ เขียด อึ่งอ่าง และแมลงสารพัด เอาเป็นว่าถ้าผมมายืนคุยโทรศัพท์ข้างร้านในตอนหัวค่ำ ฝั่งตรงข้ามเป็นต้องถามว่า มึงอยู่กลางป่ารึไง
แนวยูคาลิปตัส และแนวไผ่ เป็นที่อาศัยของนกนานาชนิด ผมจะเห็นฝูงนกบินร่อนกันเต็มฟ้ายามเย็น รวมถึงตอนกลางวันในบางวัน เพราะเหลือพื้นที่ให้นกอาศัยและหากินน้อยลงไปทุกที
หลังร้านก็เป็นพื้นที่ว่างเล็กๆ ที่เจ้าของเดิมปลูกขนุนที่ดูเหมือนจะไม่เต็มใจโตทิ้งไว้สองต้น นอกนั้นก็เป็นดงหญ้า เลยไปก็เป็นร้านซักรีด
วันเวลาที่เปลี่ยนไป ผู้คนต้องการพื้นที่มากขึ้น พื้นที่ส่วนนี้เริ่มเปลี่ยนแปลง ถูกจับจอง ปลูกสร้างตึกขนาดใหญ่ขึ้นมาแทนที่
ท้องทุ่งจากรูปข้างบน เปลี่ยนสภาพเป็นตึกตระการตาอย่างนี้
ทางน้ำผ่านถูกถม แนวยูคาลิปตัสและไผ่ถูกดันทิ้งไป ทุ่งหญ้าแปรสภาพเป็นพื้นคอนกรีต อากาศร้อนขึ้น น้ำเริ่มท่วมเพราะไม่มีทางไป บรรดานก แมลง กบ อึ่งทั้งหลาย ไม่มีที่ให้อาศัย ให้หากินอีกต่อไป
อีกสักพักเมื่อตึกสร้างเสร็จ ผู้คนก็ขับรถยนต์เข้ามา ขนเครื่องไฟฟ้า เครื่องปรับอากาศเข้ามา แล้วช่วยกันสร้างขยะขึ้นในพื้นที่นี้
นกจำนวนมากย้ายมาอยู่ที่ต้นตะขบหลังร้านผม บางตัวเริ่มทำรังกันแล้ว
อึ่งอ่าง คางคก กบ เขียด และสารพัดสัตว์ แม้แต่มด มาอยู่กันทั้งข้างและหลังร้าน สร้างเป็นชุมชนใหม่
สัตว์เหล่านี้ถูกเบียดเบียนที่อยู่ และไม่มีที่จะไป คงเหลือแค่ดงตะขบ และแนวต้นโมกข์ข้างร้านเท่านั้น ที่พอให้มันอาศัยได้ รอบร้านผมเลยกลายเป็นค่ายอพยพ ไปด้วยประการนี้
มันเป็นเรื่องปกติที่มนุษย์อย่างเราๆ เต็มใจที่จะเบียดเบียนธรรมชาติและสัตว์อื่นๆ โดยอ้างความจำเป็น ความเหมาะสม ความอะไรต่อมิอะไร แล้วแต่จะหาเหตุมาแก้ตัว ให้ตัวเองรู้สึกผิดน้อยลง
แต่สุดท้าย สิ่งต่างๆที่มนุษย์กระทำลงไป มันจะย้อนกลับมากระทบกับมนุษย์เอง ช้าหรือเร็วเท่านั้น
การเปลี่ยนแปลงที่เราคิดกันเอาเองว่าดี มีใครสักคนที่รู้จริงๆว่ามันดี