ห่างกันนั้นอยู่สุดไกล ฟ้ากั้นไว้ลับตา
ฝากใจให้สายลมพา พัดไปหาเธอยอดดวงใจ
เงียบเหงาเศร้าสุดจะทน ฝนซาดซัดต้องกาย
สั่นเทานั้นเราทนได้ แต่หัวใจหนาวเหน็บเจ็บชา
เหม่อ…มองเห็นเงาต้นไม้ดูคล้ายเธอกลับมาหา
ฝนพรม สายลมพา ฝันหาว่าอยู่คู่กัน
จันทร์นวลหวลให้คนึง เฝ้ารำพึงถึงเธอทุกวัน
อยู่ไกลแสนไกลส่งใจถึงกัน จิตรักมั่นไม่เคยคลายคลอน
สหัสเดชะ
2522