จากรอยยิ้มของเดือนเมษา เป็นน้ำตาของมิถุนา
ยังมั่นคงต่อรัก ยังฝันหา เวลาไม่อาจเปลี่ยนแปรผัน
สุขดวงใจสองเราเคลียคลอ เคยหยอกล้อและยิ้มให้กัน
ยังฝังจำภายใต้ศาลานั้น บัวบานเธอยังหวังเด็ดชม
จันทร์เพ็ญคราใด ใจหมายถึงเธอ คิดถึงเธอจนเหลือจะข่ม
จันทร์เต็มดวงคราใด หัวใจยิ่งระทม น้ำตาพรมพร่างพราว
จากรอยยิ้มของเดือนเมษา เป็นน้ำตาหยาดระยับวาว
กระชับใจกอดไว้กับความเหงา เหลือเงาเพียงรอยยิ้มของคิมหันต์
สหัสเดชะ
2527