ปีนี้ผมไม่ได้กินเจอย่างที่เคยทำมาตลอดเกือบยี่สิบปี มีเพียงบางปีที่ผมไม่สะดวก ผมก็จะเว้นไป อย่างที่หลายๆคนรู้ดีว่า ผมถือเอาความสะดวกเป็นหลัก ทำแล้วไม่เดือดร้อนกับตัวเองและผู้อื่นผมก็ทำ แต่ปีนี้มันไม่สะดวกเอาจริงๆ เลยต้องงด
ไอ้ที่ว่าไม่สะดวกของปีนี้ มันไม่สะดวกใจครับ ผมกินเจไปแล้วหนึ่งวัน แต่รู้ตัวเลยว่า คงไม่ได้กุศลเท่าไร ใจมันหงุดหงิดรุ่มร้อน เลยตัดสินใจปีนี้เว้นไปก่อนแล้วกัน ไว้พร้อมแล้วค่อยมาว่ากันใหม่ในปีต่อไป
ก็เพราะรู้สึกหงุดหงิดไม่สบายใจนี่แหละครับ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา เลยออกไปไหว้พระทำบุญเสียหน่อย แถมถือโอกาสไปเที่ยวเสียด้วยเลย วัดที่ผมเล็งเอาไว้คือวัดถ้ำเสือ ที่ท่าม่วง กาญจนบุรี
ผมเดินทางด้วยเส้นจากกำแพงแสน ไปแยกพระแท่นดงรัง ไม่ได้ไปทางบ้านโป่ง เส้นนี้รถน้อย ทางสี่เลนขับสบาย สองข้างมีแต่ทุ่งมีแต่ป่า ผ่อนคลายดีครับ ขับผ่านวัดพระแท่นดงรังออกไปแยกท่าเรือ ไปจนถึงแยกท่าม่วง เลี้ยวเข้าไปผ่านเขื่อนแม่กลอง จากนั้นก็มีป้ายบอกทางตลอด ไปถึงวัดได้ไม่ยาก
จอดรถเสร็จก็เงยมองวัดแล้วใจหาย เห็นบันไดแล้วแทบสตาร์ทรถกลับ ไม่ได้สั้นๆ นะครับ ขณะที่ลังเลว่าจะเอาไงดี อุตส่าห์ถ่อมาจนถึง จะมาแพ้บันไดแค่นี้น่ะหรือ ก็ได้ยินคนที่มาเที่ยวคุยกันเรื่องรถกระเช้า ตาแก่คนนี้รอดไป จ่ายค่าขึ้นคนละ 10 บาท แค่นี้ก็ไม่ต้องตะกายขึ้นบันไดไปหอบให้อายคนแล่วครับ
ขึ้นไปข้างบนได้ก็ไปซื้อดอกไม้ธุปเทียนไหว้พระองค์ใหญ่ ที่เป็นสัญญลักษณ์ของวัดนี้เลยก็ว่าได้ หลังจากไหว้พระ ปิดทอง ก็เดินไปทำบุญ แล้วแวะดู แวะถ่ายรูปกับเขาเสียหน่อย เดี๋ยวจะหาว่ามาเล่าแบบแห้งๆ ไม่มีอะไรให้ดู
แล้วก็มาถึงเจดีย์เก้าชั้นที่เห็นด้านซ้ายในรูปนั่นแหละครับ เห็นป้ายบอกว่ามีพระบรมสารีริกธาตุ ก็เลยอยากเข้าไปไหว้เสียหน่อย สองสามชั้นแรกก็ดีหรอกครับ คนก็ยังเยอะ เสียงคุยกันดังไปหมด เดินก็ลำบาก แต่พอไปถึงชั้นห้าชั้นหก เสียงก็เบาลง คนก็เริ่มบางตา เดินสบาย ผมน่ะถอดใจตั้งแต่ชั้นเจ็ดแล้ว ดูท่าจะไม่ไหว อุตส่าห์เสียเงินขึ้นรถกระเช้าขึ้นมา ดันมาหมดท่ากับการขึ้นเจดีย์นี่เสียแล้ว
แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ มาจนถึงป่านนี้แล้ว อีกสักหน่อยก็ถึงแล้ว ว่าแล้วตาแก่คนนี้ก็กระย่องกระแย่ง หอบสังขารไปจนถึงชั้นบนสุดจนได้
ขึ้นมาก็อย่างที่เห็นในรูปล่ะครับ คนแทบไม่มีเลย ที่มีก็ไม่พูดอะไร มีแต่เสียงหายใจฟืดฟาด ตาแก่คนนี้ถึงกับงัดเอายาดม ออกมาสูดแล้วสูดอีก เข้าไปไหว้พระบรมสารีริกธาตุนี่แทบจะอ่านบทสวดไม่ได้ ตาพร่าไปหมด
กลับลงมาจากยอดเจดีย์อย่างลำบากยากเย็น กว่าจะลงจากเจดีย์ได้ สภาพเหมือนคนใกล้พิการเต็มที เดินไม่ได้เป็นปกติมนุษย์เลย ลงมาแวะพักนั่งกินน้ำเลยคุยกับแม่ค้าที่ขายน้ำ แม่ค้าบอกให้แวะไปดูถ้ำเสือที่อยู่ด้านข้าง ไอ้ใจผมน่ะอยากนั่งรถกระเช้าลงแล้วกลับแล้ว แต่ไหนๆ มาทั้งที ก็แวะไปเสียหน่อย
หลังจากถามไถ่ทางจากแม่ค้าก็เดินมาลงทางด้านข้าง เป็นบันไดยาวเลย เริ่มรู้สึกว่าขาตัวเองชักสั่นมากขึ้นทุกที บันไดมันก็ไม่รู้จะยาวไปไหน แวะพักสักห้าหกครั้งได้มั้ง กว่าจะเดินลงมาถึงถ้ำเสือ
ด้านในถ้ำก็มีรูปปั้นพระอยู่ห้องหนึ่ง อีกห้องก็มีพระสงฆ์ที่คอยรับสังฆทาน สวดให้พรผู้ที่มาทำบุญ ตรงใกล้ทางออกก็มีให้บูชาเครื่องรางของขลัง ถึงตอนนี้ผมไม่ได้คิดอะไรแล้ว ออกมานั่งหอบอยู่กับพื้นหน้าถ้ำ ก๊อกสองก็หมดไปเรียบร้อย ไปไม่รอดแล้วจริงๆ
ข้างๆ มีวัดถ้ำเขาน้อย มีเก๋งจีนเก้าชั้นอยู่เหมือนกัน ผมก็ได้แต่ยืนดู นี่ถ้าใครมาชวนเดินขึ้นไปล่ะก็ ได้ตีปากกันบ้างล่ะ แค่นี้ก็แทบจะจองเมรุที่วัดแล้ว เหนื่อยชิบเลยครับ
ปีนี้ถึงไม่ได้กินเจ แต่ก็ได้ออกไปไหว้พระ ทำบุญ ก็รู้สึกดีครับ สบายใจ แต่มีติดอยู่นิดเดียว
ก็เรื่องทำอะไรไม่ประมาณสังขารตัวเองนี่แหละ จนวันนี้ยังปวดน่องจนเดินแทบไม่ไหวอยู่เลย
แก่แล้วดันห้าว มันก็จบไม่ค่อยสวยแบบนี้ล่ะครับ