ยามตะวันนั้นจะจากฟ้า แดดเหลืองเรืองรองนภา นกกาผกโผกลับรัง
ครวญเฝ้าคิดถึงแต่ก่อนครั้ง สองเราหลบเงาร่มบัง เธอยังยั่วยิ้มพิมพ์ใจ
ลมพัดทวนหวนจิตคิดถึง เสียงเพลงที่เคยคำนึง ส่งถึงคนอยู่แสนไกล
อาทิตย์ลาลับหมู่ทิวไม้ เหมือนพี่ที่จะสิ้นใจ รักใยมาห่างร้างลา
มีวันไหนไร้ทุกข์ใจบ้าง ตรอมตรมขมขื่นอ้างว้าง ดุจเดือนจากดวงดารา
น้ำในคลอง ร้องสั่งหวังเจ้ากลับมา กิ่งไผ่เริ่มเฉาโรยรา รอเวลาเจ้ากลับคืน
เมฆสีทองลองท่องทั่วฟ้า ตะวันจวนจะลับลา กานดาเจ้าอย่าเป็นอื่น
วอนหัวใจรักให้ยั่งยืน มั่นคงตราบวันและคืน เหมือนคลื่นสาดซัดหาดทราย
สหัสเดชะ
2531