เขียนด้วยรัก…รักมั่น…ให้กันไว้
ครั้งหนึ่งใน…วันวาน…เคยสานฝัน
เคยชิดใกล้…หัวใจ…เคยผูกพัน
มีเธอฉัน…เคียงกัน…ทุกเวลา
เคยเคียงคู่ดูแสงตะวันรอน
เคยเปียกปอนฝนฉ่ำพรำจากฟ้า
เคยเริงรื่นชื่นบานผ่านเวลา
เคยมองตาพาใจเข้าใจกัน
เคยรู้สึกสุขใจยามใกล้ชิด
เคยเฝ้าคิดไปแสนไกลในทางฝัน
เคยรับรู้สิ่งดีดีมีให้กัน
เคยผ่านวันผ่านเวลาผ่านนาที
จากกันไปแสนไกลไม่ได้ลา
สุดฝั่งฟ้าลับหายเพียงไหนนี่
แม้คำมั่นสัญญาไว้ในวจี
ไม่เคยมีให้จำสักคำเดียว
ไม่มีแม้ภาพถ่ายไว้ให้จำ
ไม่มีคำให้อาวรณ์ตอนเปล่าเปลี่ยว
ไม่มีของไว้เตือนจิตสักนิดเดียว
มีสิ่งเดียวเพียงตราในดวงใจ
แผ่นฟ้านั้นกั้นไว้จนไกลห่าง
แผ่นดินกว้างขวางกั้นเกินฝันได้
แผ่นทะเลโอบกันเพียงกั้นกาย
แผ่นผืนทรายทอดกันฉันและเธอ
มีเพียงดาววาววับระยับฟ้า
แทนดวงตาเฝ้ามองอยู่เสมอ
ถึงรู้ดีไม่มีวันพบเจอ
ได้เพียงเพ้อเป็นกลอนเรียงเขียนจากใจ
สหัสเดชะ
ค่ำคืนเดียวดาย
26 มิ.ย. 43