ฝนปีนี้มาล่ากว่าปีอื่นๆ นี่จนจะเข้ากรกฎาแล้ว ฝนยังแทบไม่ตกลงมาเลย จนมาเมื่อสักสัปดาห์ที่ผ่านมา ฝนเริ่มสาดลงมาให้พอได้ใจชื้นกันบ้างว่าปีนี้ยังจะมีน้ำให้ชาวนาชาวไร่ได้ไถหว่าน ปลูกกันตามที่ควรจะเป็น
การที่ฝนปีนี้มาช้าก็ทำให้เราได้เห็นพิธีกรรมต่างๆ ของไทยที่ไม่ได้เห็นกันมานาน อย่างแห่นางแมว ที่ปีนี้ต้องหนีไปแห่โดเรมอนแทน เพราะกลัวจะได้ไปนอนคุกเนื่องจาก พรบ.คุ้มครองสัตว์ หรือเลี้ยงดง ที่เป็นพิธีกรรมขอฝนของทางเหนือ อันนี้ไม่รวมไปถึงข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ที่ออกมาทำพิธีขอฝน เล่นเอาผู้ว่ากอทอมอค้อนตาคว่ำ เพราะหลังจากนั้นสองวัน ฝนก็เทกระหน่ำจนถนนในกรุงกลายเป็นคลอง จนผมอดไม่ได้ที่จะแอบคิดเอาว่า ประเทศเราควรจะตั้งกระทรวงไสยศาสตร์และพิธีกรรมกันให้เป็นเรื่องเป็นราวไป ไหนๆ คนในประเทศนี้ก็ได้แต่อาศัยเรื่องเหล่านี้เป็นที่พึ่ง เพราะพึ่งอะไรไม่ได้สักอย่าง อันนี้รวมไปถึงกระบวนการขูดเลข ขอหวย จะได้ทำให้เป็นมาตรฐานกันไป ไม่มีการตัดราคาค่าครูกัน
แต่ที่ตาแก่คนนี้ไม่ค่อยจะสบายใจนักกลับไม่ใช่เรื่องของน้ำในเขื่อนที่เหลือน้อยเต็มที เพราะผมเชื่อว่า ที่ตั้งของประเทศเรา ไม่ว่าจะยังไงมันก็ต้องมีฝนเทลงมาให้เราพอใช้จนได้ เขื่อนที่ว่าแห้งๆ ฝนตกไม่เท่าไรก็เต็ม แล้วจะมานั่งประสาทเสียกลัวน้ำท่วมกันอีก เรื่องแบบนี้ไม่ได้เพิ่งจะมาเป็นปีนี้ สภาพดินฟ้าอากาศมันก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่สุโขทัย อยุธยามาแล้ว พม่ามาล้อมเมือง พอถึงหน้าน้ำหลาก น้ำเหนือลงมาก็ท่วม พม่าอยู่ไม่ได้ก็ยกทัพกลับ เรียนมาตั้งแต่เด็ก รู้อยู่เต็มอกว่าอยุธยาน้ำท่วม แต่พอเดี๋ยวนี้อยุธยาน้ำท่วม มันจะตื่นเต้นกันหาอะไร ทำยังกับมันไม่เคยท่วมมาอย่างนั้น
เรื่องที่ตาแก่คนนี้ไม่ค่อยสบายใจกลับเป็นเรื่องราคาผลผลิตทางเกษตร ตั้งแต่ข้าว ข้าวโพด ยาง ปาล์ม ยาวไปยันผักผลไม้ ที่ดูแล้วราคามันไม่ได้ดีขึ้นกว่าปีก่อนเลยสักนิด ชาวบ้านจะอยู่กันได้อย่างไร ค่าใช้จ่ายมากขึ้น แต่รายได้กลับน้อยลง ถ้าคนที่ปลูกข้าวให้เรากิน เขาอยู่กันไม่ได้ เขาเลิกปลูกข้าว พวกเราที่ปลูกข้าวกินเองไม่เป็น จะอยู่ได้อย่างไร
สองสามวันที่ผ่านมา ฝนตกหนักตอนเย็น ก่อนตกแดดก็แรงมาก พอตกจนสาแก่ใจแล้ว แดดก็กลับมาแรงอีกครั้ง ผมรู้สึกเหมือนโดนนึ่ง ไม่ได้เย็นชุ่มฉ่ำ ทั้งๆ ที่มีน้ำมากมาย มองแล้วเหมือนกับที่มีความพยายามแก้ปัญหาเรื่องน้ำ แก้ปัญหาเรื่องพันธุ์ เรื่องการปลูก แต่สุดท้าย เก็บเกี่ยวแล้วก็ไม่ได้ราคา มันก็เหมือนเอาฝนมาตกตอนที่แดดยังแรงทั้งก่อนและหลังฝนตก สุดท้ายสิ่งที่กระทำลงไปมันก็ไร้ความหมาย
ถ้าจะต้องลงทุนทำอ่างเก็บน้ำกันอีกเป็นพันล้าน เพื่อเอามาปลูกข้าวเกวียนละสี่พันล่ะก็ อย่าทำเลยครับ สงสารภาษีประชาชน เพราะไม่รู้อีกกี่ร้อยปีถึงจะขายข้าวพอค่าอ่างเก็บน้ำ ราคาแค่นั้นปล่อยมันหากินเอาเองแล้วกันครับ