เมื่อวันอังคารที่แล้ว ผมไปถอนฟันมา ไม่ใช่อยากจะถอนนักหรอกครับ แต่มันมีเหตุ ทำเอาจนไม่ถอนก็ไม่ได้ ฟันที่เหลือน้อยอยู่แล้ว ยิ่งน้อยลงไปอีก แถมหมอขอเบิ้ล กลายเป็นถอนสองซี่ไปเสียอีก ตาแก่คนนี้แทบจะต้องเอาครกตำข้าวกินอยู่แล้วครับ
เรื่องทำฟันนี่ตั้งแต่ผมจำความได้ ไม่เคยรู้สึกพิศวาทสักครั้งเดียว เมื่อตอนเด็กๆ คุณแม่ผมจะพาผมไปทำฟันที่โรงพยาบาลจุฬา ทั้งๆที่บ้านอยู่ใกล้โรงพยาบาลศิริราช อาจเป็นด้วยสองเหตุผลคือ ใกล้ที่ทำงานคุณแม่ กับป้าผมเป็นพยาบาลอยู่ที่นั่น คุณแม่ผมท่านเคี่ยวเข็ญผมกับน้องสาวนักหนา เรื่องการดูแลฟัน แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ยังปล่อยปละละเลย ไม่ได้เข้มงวดเรื่องนี้อย่างที่ท่านสั่งสอน พอปวดขึ้นมาครั้งนึง ก็คิดถึงคำสอนท่านครั้งนึง พอหายปวดก็ลืมไปอีก เป็นอย่างนี้มาจนแก่นี่แหละครับ
สมัยก่อนคลีนิคทำฟันไม่ได้มีเยอะยังกับเซเว่นแบบทุกวันนี้ การไปหาหมอฟันคือไปรักษา ไปถอน ไปอุด ไปผ่า ไม่ใช่ไปเสริมสวย ดัดฟัน ตามแฟชั่นอย่างทุกวันนี้ คลีนิคก็ไม่ได้ดูสวยใสอลังการเป็นห้องกระจกหรูๆ แอร์เย็นฉ่ำ แต่เป็นห้องแถวธรรมดา ข้างหน้าอาจจะกั้นกระจกครึ่งหนึ่งไม้ครึ่งหนึ่งแบบร้านตัดผมเก่าๆ ข้างในก็มีฝาไม้อัดกั้นสูงกว่าหัวหน่อย เป็นห้องสำหรับทำฟันอีกชั้น บรรยากาศก็ไม่น่าพิศมัยสักนิด จึงไม่น่าแปลกที่คนรุ่นผมจะไม่ค่อยชอบหมอฟันกันนัก
สมัยนั้นไม่มียาชาแบบทา แถมหมอก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง มาถึงก็ฉีดยาจึ๊กเข้าให้ แล้วจะอุดจะถอนก็ว่ากันไป สุดท้ายผมก็แก้มโย้กลับบ้าน แถมโดนบ่นว่าไม่รู้จักดูแลฟันให้ดี ต้องมาหาหมอ ดังนั้นการไปหาหมอฟันกับผมนี่มันยาขมชัดๆ ไม่จำเป็นขนาดคอขาดบาดตายจริงๆ ไม่มีทางไปหาเด็ดขาด ขนาดฟันแตกไปครึ่งซี่ ยังดึงเวลาลากลูก ไม่ยอมไปได้เป็นปี
แต่ครั้งนี้มันก็ถึงคราวจนใจล่ะครับ เจ้าฟันกรามในสุดน่ะมันผุ มันแตกมาเป็นปีแล้ว ตาแก่ก็มึนไม่ยอมไปทำ เพราะดูแล้วต้องผ่าออก ส่วนฟันกรามถัดมาก็เริ่มผุตามกันมาเลย ทีนี้เรื่องของเรื่องมันเกิดเพราะ ไอ้ลูกชิ้นปลาทอดกรอบ ที่ขายที่ตลาดนัดนี่เลยครับ เป็นลูกชิ้นแป้งรักบี้สีขาวที่ขึ้นป้ายว่าลูกชิ้นปลา เอาไปทอดให้กรอบแล้วราดน้ำจิ้ม มันก็ไม่ควรจะมีปัญหาหรอกครับ ถ้ามันเป็นลูกชิ้นทอดกรอบ แต่มันดันเป็นลูกชิ้นทอดแข็ง แล้วไม่ใช่แบบแข็งธรรมดา แต่เป็นแข็งชิบหายกันเลยทีเดียว ไอ้ลูกแรกผมก็ว่าท่ามันจะยังไงแล้วนะ กลัวฟันจะแตกเพิ่ม พอลูกที่สองเท่านั้นล่ะครับ กัดไปกรึ๊บเดียวผมรู้สึกเหมือนตอนที่หมอโยกฟันตอนจะถอนเลยครับ คราวนี้เป็นเรื่องเป็นราว ได้ไปหาหมอฟันให้ถอนออก หมอเลยช่วยสงเคราะห์เอาซี่ข้างๆที่ผุออกไปเสียด้วยเลย
ตอนนี้ก็กลับมาหยอดน้ำข้าวต้มสักสามสี่วัน ก็คงพอจะกลับมากินอะไรได้บ้าง ยังพอมีฟันเหลืออยู่ครับถึงจะน้อยแล้วก็เถอะ แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ครั้งนี้เอาแต่ฟันออกไป ส่วนหมายังเก็บไว้ในปากเหมือนเดิมครับ