Category Archives: จากห้วงคำนึง

เคยนั่งเคียงคู่กันดูแสงตะวันรอน เคยฝนพรำเปียกปอนด้วยกัน เคยหัวเราะเริงรื่นยิ้มชื่นสุขสันติ์ เคยเข้าใจในกันได้ดี

จะรอเธอ… แม้เดือนจะเคลื่อนหนี จะรอเธอ… แม้ปีจะหลบหาย จะรอเธอ… แม้วันผันเปลี่ยนไป จะรอเธอ… แม้ไกลสุดลับตา

จากวันแห่งความว่างเปล่า ของคนเหงาๆ คนหนึ่ง เก็บความคำนึงจากอดีตที่ผ่านมา

…ไผ่สีเบียดเอียดอาดให้บาดจิต ดังชีวิตที่ผ่านผันนั้นแสนหวาน กระทบหน่อยเสียดสีนิดคิดร้าวราน ลืมวันวานที่ผ่านพ้นสุขล้นใจ

จากรอยยิ้มของเดือนเมษา เป็นน้ำตาของมิถุนา ยังมั่นคงต่อรัก ยังฝันหา เวลาไม่อาจเปลี่ยนแปรผัน

หยดน้ำค้างพรมพร่างฟ้าปราย บนใบไม้ประกายวับวาว เจิดแจ่มจ้าดุจจะท้าแสงดาว แสงแวววาวระยับไกล

  ฟ้าหม่น…คนเหงา…เศร้านัก มิพัก…พร่ำเพรียก…เรียกหา คืนวัน…ลับล่วง…เวลา ตั้งตา…เฝ้ารอ…ต่อไป

…เรื่องราวบนโลกนี้…หลายสิ่งที่ไร้เหตุผล ความจริงมีเหตุผล หลายสิ่งที่เหมือนมีเหตุผล … กลับไร้เหตุผล คนเราดิ้นรนไป…ทำทุกอย่าง เพียงเพื่อสุดท้ายจะตายอย่างไร ตายอย่างหมาข้างถนนตัวหนึ่ง… ตายอย่างคนถ่มน้ำลายรดหน้า