Category Archives: จากห้วงคำนึง

อ้างว้าง…ฉันเดียวดายเหลือเกิน ไม่มีใครเดินข้างเรา ชีวิต…ฉันเหงา  เหลือเพียงแค่เงาข้างกาย ไม่มีความหมาย หัวใจเดียวดายเกินทน

เขียนด้วยรัก…รักมั่น…ให้กันไว้ ครั้งหนึ่งใน…วันวาน…เคยสานฝัน เคยชิดใกล้…หัวใจ…เคยผูกพัน มีเธอฉัน…เคียงกัน…ทุกเวลา

ทิวาใกล้ลาจากไปพลัน แสงนวลของดวงจันทร์เยือนหล้า สาดเรื่องรองผ่องผืนนภา ฟ้าอาลัยลาจากตะวัน

ต่างคนต่างจิตใจร้อยพัน แต่ละสิ่งก็พลันผันไป เส้นทางชีวิตลิขิตไว้ ต้องปล่อยไปตามชะตา

ฉันก้าวเดินบนทางอันกว้างใหญ่ ด้วยดวงใจแสนสั่นหวั่นเหว่ว้า กลัวผิดทางผิดที่ผิดเวลา ฉันกลัวว่าจะผิดพลาดโดนบาดใจ

ยามตะวันนั้นจะจากฟ้า แดดเหลืองเรืองรองนภา นกกาผกโผกลับรัง ครวญเฝ้าคิดถึงแต่ก่อนครั้ง สองเราหลบเงาร่มบัง เธอยังยั่วยิ้มพิมพ์ใจ

ยามค่ำคืนฝืนมองท้องนภา ม่านน้ำตาบังดาวราวมืดมน ดื่มเหล้าเมามาย เศร้าใจสุดทน กลางผู้คนแล้วเธออยู่หนใด

รักต้องซ่อนกลัวใครพบเห็น เฝ้าซ่อนเร้นรักเธอหมายมั่น อยากเห็นเธอมีชีวิตสุขสันติ์ ทุกวันฉันมีเธอเพียงในใจ